 |
|
Goezot in 't Hofke |
organisation: Goezot
artist: Chilly Willy (B) riverside stage |
© Rootsville 2016 |
|
|
Zondag is traditioneel de 'bluesdag' op deze 'Goezot' driedaagse. Een muzikale happening voor muziekliefhebbers tout court. Ook voor deze zondag hebben de mensen van 'Goezot' een pracht en zeer gevarieerde affiche samengesteld. Vandaag beginnen ze er hier een uurtje vroeger aan en wel met een band die er een signature van gemaakt heeft om als opener de sfeer er al meteen goed in te brengen, de naam Chilly Willy! Deze Chilly Willy bestaat uit een veel langere naam maar op de laatste dag des oordeels begint de vermoeidheid door te wegen en zullen ze het moeten doen met een verkorte vermelding. Niet mis deze Chilly Willy want volgend jaar vieren ze hun 25ste verjaardag en dat kan al tellen. Deze jubileum zal met veel luister gevierd worden op vrijdag 28 april in CC Den Amer te Diest en geloof me of niet de tickets gaan nu al vlot van de hand, dus fans... watch out!
Diegene die staat en soms al wel eens zingt is niemand minder dan 'Den Huibbe' en omdat hij bang is dat zijn stembanden soms zouden 'en grève' gaan heeft hij recent nog een 40 watt Megaphone aangeschaft en nog wel eentje met Waar we vandaag haast zeker van zijn is dat het snikheet zal worden hier op den hof en dat heeft natuurlijk ook te maken met de knappe programmatie van Marc Daems. Praeses Peter is ook op deze zondag de MC van dienst. High Noon en de stem van Peter vertoont nog steeds geen tekenen van vermoeidheid als hij Huibbe en zijn Chilly Willy weet aan te kondigen als één van de weinige party-blues bands die we hier rondlopen hebben. De 'die hard' fans onder deze Chilly Willy weten ondertussen dat de setlist 'Riverside Stage' is de mooie benaming voor het zijpodium hier in 't Hof van Chartraine. Vandaag Na Chilly Willy staat er nog iemand op de affiche waar een hoek vanaf is om het met een 'Antweirpse' quote te stellen. James 'Super Chikan' Johnson is Voor zijn Europese tour doet 'den' James beroep op Fat Harry Dorth op gitaar en een ritme sectie die bestaat uit Jan Markus en Eduard Nijenhuis oftewel The Dynaflow zoals ze zichzelf noemen voor deze gelegenheid. Nummers als 'Freddie's Thang' aka Hideaway en 'Sippi Seeken Saw' zitten ook al sinds 2007 in zijn setlist. Misschien moet ook Super Chikan eens aan nieuwe nummers gaan denken om met het kukelekuu meer animo te gaan brengen al oogt hij hier vandaag enigzins vermoeid. Desalnietemin blijft hij onverstoord verder spelen alsof het een automatische piloot betreft. Mama don't dance and papa don't rock 'n roll was niet van toepassing vandaag. Orange country is bezaaid met blues-clubs zoals we het hier stellen als zijn het ook vaak eethuisjes waar live muziek op het programma staat en waar zo goed als alle bands gewoon Uit die hoek van Californië komen ook Robert Jon & The Wreck. Voor Robert bestaan er maar drie woorden die betekenis geven aan zijn leven en dat zijn, 'music, miles & whiskey' maar wij voegen daar graag 'women' om de cover van hun recent uitgebracht album 'Good Life Pie' enige extra schwung te geven. Met deze 'Wreck' bevinden we ons in het segment van de Southern Rock en zal de sfeer hier in 't Hofke nog extra de hoogte ingaan, voor zover dit nog mogelijk is.
Ben Prestage hadden we backstage vlug een cursus bier tappen bijgebracht en dit is voor een whiskey drinker als hij geen klein bier. Het heeft toch enigzins geholpen want hij was zelfs akkoord om er een extra setje aan toe te voegen in de 'Riverside Stage' Leve de Stella! Die van Goezot hebben één ding voor op de meeste festivals en dat is dat het hier na 3 dagen feesten op een comfortabel uur naar het einde gaat en zo zijn we natuurlijk ook bij de hoofdtabellen van de affiche aangekomen. Good old rhythm 'n blues met dan ook nog een knipoog naar de blues daar gaat mijn overjaars hart al wat sneller van slaan. Deze Nico Duportal & His Rhythm Dudes bestaan naast Nico Duportal op guitar & vocals, ook uit Thibaut Chopin aan de doublebass Pascal Mucci aan de drums, Olivier Red Cantrelle op de keys en Arnaud Desprez (tenor sax) en Alex Bertein (baritone sax) als de blazers sectie. Rhythm 'n Blues maar dan met een zeer hoog T-Bone Walker gehalte wanneer we de vele bluesliefhebbers hier aanwezig Met 'Day & Night' krijgt ieder lid van de band zijn 'moment de gloire' al is het helaas spijtig dat met 'Rocket in My Pocket' het einde er zit aan te komen van hun passage hier in 't hofke maar uiteraard is er ook goed nieuws want deze Nico Duportal & His Rhyhtm Dudes' zien we met plezier terug op Hookrock en dat is binnen2 weken al! Na deze al prachtige affiche is er nog één iemand die hier haar kunstjes moet laten horen en dit is niemand minder dan Shakura S'Aida. Dit is één van de meest begaafde blues- en jazz-zangeressen in de huidige Canadese scene. Met een act van jazz, blues en soul zal ze ongetwijfeld iedereen laten genieten vanavond.
Met haar begeleidingsband weet ze hier iedereen aan de lippen te kluisteren en het is allemaal als 'Brown Sugar'. Shakura dat is opzwepende blues 'n ballads waarin ze zich volledig kan in geven en het is een lust voor het oog om te zien hoe deze diva ieder nummer kan beleven en waardoor ze deze intense inleving zonder moeite naar het publiek weet over te dragen...don't try to lay no boogie woogie on the Queen of Rock 'n Soul.
Met 'Ya Ya' komt deze locatie volledig onder hoogspanning te staan en wanen we ons een beetje in New Orleans. Met de titeltrack uit haar album uit 2012 weten de fans ook dat het 'Time' is om deze Goezot 2016 te gaan afsluiten en aan Shakura willen we nog dit meegeven...Your love always got me by! Did we have fun?...what? I can't hear you...hell yeah!!!
met dank aan alle Goezotters voor een vlekkeloos parcours en zelfs die paar regenbuien waren een welgekomen verfrissing en weet je Peter en Marc het is nu niet gedaan want begin maar alvast aan editie 2017, cheers! more pics on
|
Een 25-jarig bestaan dan zou het uitzonderlijk zijn moesten er tijdens al die jaren geen hervormingen zijn doorgevoerd en dat is ook daadwerkelijk zo. In de huidige bezetting zit en staan er nog 2 bluesrakkers van het eerste moment. Diegene die zit is drummer en ouderdomsdeken Walter Cuyvers en die heeft de eed gezworen om op de trommels te blijven slaan net tot zolang Charlie Watts van de Stones dit zal blijven doen, gewoon om de logische reden dat ze leeftijdsgenoten zijn en dus al 75 jaar het ritme regelen, alstemblieft, merçi!
'record & screen' optie. De rest van deze combinatie bestaat uit Alain Counye en Andy Aerts, beide uitstekende guitarslingers. De smoelschuiver van dienst is Rudy Eens aka 'de witte' en last but not least is er dan nog bassist Wim Vandemeulebroeke.
enkele wijzigen heeft ondergaan. Zo zijn er enkele nummers die een plaatsje hebben gevonden wat uiteraard positief is voor kwaliteit en ambiance naar de volgende 25 jaar toe. Eén certitude de band staat er als nooit tevoren en dat moeten ook enkele vroege gasten hier beamen. Met 'Rock This House' van Jimmy Rogers durven deze gasten het zelfs aan om het te laten swingen hier op 'center court' net op het moment dat Djokovic zijn eerste Roland Garros gaat winnen. Dus dankzij Chilly Willy begint deze bluesdag niet met een malaise maar met een polonaise, let' s Hip Shake Baby... 
zal Ben Prestage hier een drietal mini-concertjes geven tijdens de change-overs op het hoofdpodium. Deze one-man band uit Florida was in 2011 hier reeds te gast, ten tijde dat hij zowat overal te zien was. Nu was het een beetje stil geworden rond zijn persoon en Met nummers als 'Tell The Devil I'm Gone' wil deze bluesman maar zeggen dat hij hier in 't Hofke aanwezig zal zijn voor zelfs meer dan de opgegeven 3 sets. Ondanks de broeierige sfeer weet deze Ben Prestage toch de tent hier te laten vollopen en dus zie ik er al enkele denken van 'I Wish I Was In New Orleans'.
nog zo iemand waar het plezier van spelen zo vanaf druipt. In die mate zelfs dat je met deze gast je uur moet in het oog houden of het programma draait hopeloos in de soep. Mijn eerste ontmoeting met deze 'Super Chickan' dateert al van 2008 op de Cognac Blues Passions en sindsdien is hij niet meer weg te denken op onze podia. Kukelekuu, somebody shoot dat thang...
voor ‘den hoed’ spelen. Ik heb er zelfs persoonlijk topartiesten zien spelen voor een tiental toeschouwers die dan nog in eerste instantie daar waren om te eten. Geen verrassing dat ze graag van ginds afzakken richting Europa om hier toch een centje bij te verdienen. De volgende band is dan weer anders want zij zijn zich best aardig aan het profileren. 
Nummers als 'Good Lovin' en 'Rollin' hakken er hier behoorlijk goed in op den hof en deze stevige 'blues' is best altijd wel een goede afwisseling op een bluesfest net als dat soul en rhythm 'n blues dat zijn, maar dat is voor strakskes. Nu eerst even naar de kassa voor oordopjes want die blijken nu hier geen overbodige luxe te zijn. Met een mix van Lynyrd Skynyrd en The Allman Brothers weten deze Robert Jon en de zijnen dit terrein daadwerkelijk om te vormen als festivalterrein. Stevige rock met nummers als 'Georgia Mud' uit hun debuut EP of een heerlijke rock ballad als 'Mary Anne' uit hun vorig album 'Glory Bound' het mag dan wel wat luid zijn voor een lazy sunny afternoon maar 't is super!
De Fransman Nico Duportal zien we veel te weinig in het bluescircuit al heeft hij samen met zijn Rhythm Dudes misschien meer dan genoeg werk in het rootscircuit en dus was het even de wenkbrauwen fronsen dat we hem niet op zaterdag hier op de affiche zagen prijken. No problem, want ook vandaag zal hij het vuur aan de lont steken.
moeten gerust stellen en uiteraard een welgekomen rustperiode voor het gehoor. Hun laatste album ‘Guitar Player’ is er eentje om te koesteren en daar komen dus ook nummers uit zoals ‘Polish Woman’ en ‘Lost In The Game’. In hun versie brengen ze ook ‘Louisiana’ dat zowel Percy Mayfield als Memphis Minnie deze Nico Duportal hebben voorgedaan. 
Den hof en zijn bewoners dragen deze Shakura dan ook op handen en dit is ook het geval voor haar band want onder deze klasbakken vinden we ook Roger Inniss terug, de vaste bassist van Laurence Jones. Met haar gitarist van dienst weet ze een intense belevenis in haar nummers te steken alsof ze uit haar leven zijn gegrepen. Met nummers als 'Walk Out That Door' uit haar 'Brown Sugar' album van 2010 weet ze iedereen aan haar lippen te kluisteren en geloof me of niet hier in Oud-Turnhout krijgen ze er maar niet genoeg van. Don't tell mama...but we're having fun.
